Ulubiona postać z "Harrego Pottera"
Idź do strony Poprzedni 1, 2

Sunset

Jakoś nigdy nie zapałałam uczuciem do Remusa Lupina. Zawsze wydawał mi się takim raczej "dobrym wujkiem z problemami, do którego trzeba mieć dużo cierpliwości". Zawsze stał z boku. Zdecydowanie więcej uwagi zaskarbiał sobie Syriusz Wink

Alice

Hmm... Syriusz mi zawsze jakoś działał na nerwy, zwłaszcza ten filmowy, który był... za grzeczny. Ale wracając do książkowego - po prostu ludzie z charakterami jak Syriusz mnie drażnią.

Kaspian

Mnie też Alice. Dużo bardziej cenię sobie wewnętrzne skupienie, harmonię oraz właśnie tę pokorę. Syriusz pomimo wielu innych swoich uroków nie posiada żadnej z tych cech. I warto też zauważyć, że tylko z Lupinem nasz Severus był wstanie zbudować słabe bo słabe ale zawsze jakieś relacje. Jako członek Zakonu Feniksa jako nieliczny starał się bronić Severusa a przynajmniej łagodzić napięcia między Severusem a Łapą. Być może taka konotacja między tymi dwoma bohaterami wynika z faktu że Remus mimo wszystko najmniej zalazł za skórę Severusowi. Sądzę również, że jako jedyny z huncwotów starał się zrozumieć, pojąć uczucia i zachowania Severusa. W ogóle uwzględniał coś takiego jak -uczucia ludzkie Severusa!!! Podczas gdy reszta traktowała go przedmiotowo, bez szacunku. Syriusz natomiast zawsze był zachowawczy i bezwzględnie odrzucał wszelakie próby głębszego rozumienia rozterek Severusa-w ogóle nie podejmował takiej próby. Trzeba też nadmienić, że zarówno Severus jak i Remus w jakimś stopniu czuli się odrzuceni przez grupę rówieśników. Bliżej im do zrozumienia siebie na wzajem. Nie muszę chyba przypominać, że we wspomnieniach Severusa dowiadujemy się, że rzucona przez niego Sectusempra podczas pościgu na miotłach miała uchronić Lupina od niechybnej śmierci. Że to Severus przygotowywał wywar pozwalający złagodzić efekty przemiany w wilkołaka, że podczas gdy Harry oznajmił z głową w kominku iż Snape przestał go uczyć Oklumencii to Remus oznajmił, że“ będzie lepiej jak on z nim porozmawia". I co ciekawe, również Lupin z niezwykły sentymentem i czułością wyraża się o Lily... nie wiem czemu ale mam odczucie jakoby on jako jedyny zdolny był zauważyć skłonność Severusa do Lily. Być może domyślał się, że ten darzy ją uczuciem.... co nie jest wykluczone, bo Remus jest świetnym obserwatorem. Podczas gdy James i Syriusz to zwykłe zawadiaki i nie mają dużej skłonności do refleksji a jeśli już to (przynajmniej w przypadku Syriusza) jest ona bardzo powierzchowna i nie wychodzi poza schemat starych utartych i mocno przeterminowanych przekonań o Mistrzu Eliksirów. Sądzę że to dość wyczerpująca argumentacja przemawiająca za postacią Remusa Lupina.

Sunset

Kaspian

Sunset nie chciałabym, żeby ten temat dyskusji stał się sporem. Nie oceniałam postaci pod względem ich biografii tylko pod względem cech osobowościowych. Zatem nie zauważyłam w swojej wypowiedzi opinii która w jakikolwiek sposób podważały by wielkość dramatu Syriusza, bo ani słowem o tym nie wspomniałam.

Ale jeśli już o tym piszesz, to znam opinie Rowling na temat odsiadki Syriusza- Przed Askabanem był on po prostu zawadiaką - czyli skorym do płatania figli, niebieskim ptakiem dla którego liczyła się przede wszystkim dobra zabawa. Przez swoje traumatyczne przezycia nieco sie wyciszył ale niestety nie jest w pełni dojżałym człowiekiem. Poniważ człowiek dojżewa tylko wtedy gdy ma możliwosć wymiany myśli z druga osobą. Po wyjściu z Askabanu mamy troszkę do czynienia z dużym chłopcem żyjącym w świecie bezpowrotnej przeszłości.Dlatego też po wyjściu z Askabanu traktuje częstokroć Harry’ego jak Jamsa a na Severusa patrzy wciąż przez pryzmat lat szkolnych.Przez długie 12 lat był odcięty od świata a zatem jego psychika została mocno nadszarpnięta. Owszem często starał się traktować Harry’ego jak syna ale częściej jednak jego zachowanie świadczyło o tym, że wszystkie przyjacielskie uczucia którymi darzył do Jamsa przelał na Harry’ego myląc go ze swoim przyjacielem.

Nie podważyłam również lojalności Syriusza mówiąc że cenię sobie spokój, harmonię wewnętrzna oraz pokorę. Ja preferuje u ludzi inne cechy niż Ty i wolałabym żeby to nie był tematem dyskusji bo to kwestia indywidualna (patrz Alice również preferuje inny profil osobowości i nikt nie ma do niej pretensji).
Poza tym zauważ, że każda z postaci w książkach Rowling ma w sobie pierwiastek dramatu i trudno stawiać każdy przypadek na szali i oceniać kto jest większą ofiarą własnego losu, kto jest bardziej pokrzywdzony a kto mniej. Severus , Syriusz, Remus - wszyscy troje mieli w życiu wiele powodów do cierpienia. Nie chce oceniać który z nich większe.
Powtarzam zatem jeszcze raz oceniałam tylko profil osobowości. (Słownik) Zawadiaka- awanturnik, choleryk, furiat, piekielnik, złośnik, furiat, krzykacz. Cenię sobie spokój a on dla mnie był zbyt buńczuczny pomimo swej lojalności i innych cnót które z pewnością posiada jako postać.

Ale na koniec chciałam tylko powiedzieć że nie jest sztuką być miłym i kochać tylko swoich przyjaciół. A Lupina mam prawo lubić i jednocześnie mieć świadomość krzywdy Syriusza.

Sunset

Hej, hej, kto tu się chce spierać? Troszkę luzu kobietko Wink

To nie atak, tylko zwykła dyskusja o dwóch postaciach z jednej książki. Ty napisałaś swoją argumentację, ja swoją. Chillout!

Pewnie, słowa autorki są ważne i w pewnych kwestiach rozstrzygające, jednak nie osobiście nie podpisałabym się pod taką oceną Syriusza. Ja go odbieram inaczej, bardziej jako człowieka pełnego determinacji niż "nie w pełni dojrzałego". Kwestia indywidualnej interpretacji. Może dlatego też, Lupin nie wywarł na mnie wielkiego wrażenia. Moim zdaniem Syriusz wykazał się większą siłą, wolą przetrwania, pasją życia. Miał w sobie coś doskonałego - umiejętność przeciwstawienia się i poświęcenia własnego dobra. Właśnie ta "nadszarpnięta psychika" mimo wszystko potrafiła odróżniać dobro od zła. I dalej wierzył w swoje "Lepiej umrzeć niż zdradzić przyjaciół". Czy mylił Harrego z Jamesem? Nie wydaje mi się. Starał się być dla niego ojcem i chronić za wszelką cenę.

Kaspian, nikt Ci nie zabroni własnych preferencji. Nie potrzebne te nerwy...